Johan Boelman over zijn vrijwillige baan als VOR-chauffeur
RODEN – Twee jaar nu, werkt Johan Boelman uit Roden als vrijwillig chauffeur voor Ouderenopvang Roden (VOR). Pensioengerechtigde leeftijd, en dan moet, ehh, mag je wat. En omdat Johan graag iets voor zijn medemens doet, maakte het dat hij ‘ja’ zei op de vraag of hij misschien VOR-chauffeur wilde worden. “Het is zo dankbaar. Over het algemeen zijn mensen heel blij als ik kom.”
Johan Boelman is een van de vijftig vrijwillige chauffeurs die op de bussen van de ouderenopvang rijdt. Johan vervoert thuiswonende ouderen in Noordenveld en inwoners met een beperking naar de dagopvang, supermarkt, vrienden, familie of ziekenhuis. Ook rijdt –ie regelmatig op de bus tijdens de koffieritten in de regio. Fantastisch vindt hij het. Dankbaar vooral. Mensen kijken naar hem uit.
“Ik kom thuis bij zoveel verschillende mensen. Daarmee ben je voor veel inwoners een vaste, vertrouwde waarde. Zo van: ‘oh, dat is de bus. We regelen het vervoer van deur tot deur. We halen mensen thuis op en brengen ze terug. Tot naar hun stoel desgewenst. Soms staan mensen je al met de jas aan op te wachten, een andere keer duurt het tien minuten voordat ze klaar zijn. Dan wachten we even, geen probleem. De gasten die we vervoeren zijn heel verschillend. Van kerngezonde mensen, al dan niet met een lichamelijke beperking tot aan ouderen met dementie. Bij dementerende ouderen merk je de onrust wanneer je een keer een andere route rijdt. Alle chauffeurs van de VOR hebben een korte opleiding gehad om om te kunnen gaan met dementerende mensen. Dat is heel waardevol. Je leert begrijpen waarom mensen onrustig worden en hoe je ze gerust kunt stellen. De VOR heeft ook het certificaat ‘dementievriendelijk.’ Je maakt als chauffeur de meest gekke dingen mee. Sommige passagiers gaan spontaan liedjes zingen (ik zing er inmiddels heel wat mee) en zo vraagt iemand me of ik de bus onmiddellijk even aan de kant kan zetten. Een mevrouw had mooie bloemen gezien die ze graag even wilde plukken.”
Voor veel ouderen zijn de recreatieritten (ook wel koffieritten genoemd) een hoogtepunt. En dat geldt ook zeker voor de chauffeurs die er meestal gezellig bij blijven, vertelt Johan. “Voor de een is de rit zelf belangrijk, de ander verheugt zich juist op het eten. Gaan we wat verder weg, blijven we vaak. Het is mooi als je mensen zo ziet genieten. Bijzonder blijven de persoonlijke verhalen. Zo wilde een man, hij is ergens in de veertig en heeft een beroerte gehad, dolgraag een keer naar een popconcert in Martiniplaza. Ik heb hem erheen gebracht en om elf uur ’s avonds opgehaald. Hij had de avond van zijn leven. In zulke gevallen wijken we graag van onze tijden af. En laatst nog, stapte een mevrouw in de bus. Ze was verdrietig. In dat soort gevallen ben je een luisterend oor. Na wat bemoedigende woorden zag ze het toch zitten er een leuke dag van te maken.”
Zo lang mogelijk thuis blijven wonen, dat is wat de overheid voor ogen heeft. Dat betekent automatisch dat er een beroep wordt gedaan op mantelzorgers. Mensen die een deel van de zorg voor een naaste en/of oudere overnemen. Een behoorlijk pittige job, in de meeste gevallen. Voor de gasten is de VOR-bus een uitkomst, maar dat geldt ook zeker voor de mantelzorgers”, weet Johan Boelman. “Voor mantelzorgers betekent het even rust. Mantelzorgen is een zwaar beroep voor de meeste mensen. Dat wij daarin een bijdrage kunnen leveren is mooi”, zegt Johan die hoopt nog even door te kunnen gaan als bestuurder van de VOR-bus. “Ik word binnenkort 69. Als het meezit kan ik nog jaar of 7 rijden. 76 is de leeftijdsgrens voor een VOR-chauffeur. Ik hoop dat vol te kunnen maken. Natuurlijk word je zelf regelmatig met de neus op de feiten gedrukt. Dat het bijzonder is dat je dit kunt doen. Omdat je ook andere dingen ziet besef je dat des te meer.”
Dit jaar vieren we ons dertigjarig jubileum.
